Δημήτρης Σαμόλης: «Ως αγόρι δεν έπαιζα μπάλα, προτιμούσα να κάνω παρέα με κορίτσια»
Συνέντευξη στο «Κ» της Καθημερινής και τον Βλάση Κωστούρο, παραχώρησε ο Δημήτρης Σαμόλης.
Έγραψες, λοιπόν, έναν μονόλογο που βάζει στο επίκεντρο την «αγία» ελληνική οικογένεια και το μπούλινγκ. Τι σε έκανε να θες να μιλήσεις γι’ αυτά;
Ξεκίνησα να γράφω ελεύθερα και συνειρμικά, ώσπου γεννήθηκε μπροστά μου αυτός ο ήρωας, που με έναν τρόπο μοιάζει στο παιδί που υπήρξα. Δεν έχω βιώσει το ακραίο μπούλινγκ που αφηγείται το έργο, θυμάμαι όμως να πέφτω θύμα λεκτικής κακοποίησης επειδή ως αγόρι δεν έπαιζα μπάλα, προτιμούσα να κάνω παρέα με κορίτσια, να τραγουδάω και να παίζω θέατρο.
Στη σκέψη μου αργότερα ήρθε η ιστορία του Βαγγέλη Γιακουμάκη, όπως και ιστορίες φίλων που μεγάλωσαν στην κλειστοφοβική επαρχία και βίωσαν τον εκφοβισμό. Όλες αυτές τις σκέψεις τις έβαλα στο χαρτί, φτιάχνοντας τελικά μια ιστορία που βλέπω ότι μπορεί να αγγίξει τον καθένα χωριστά, κάθε άνθρωπο που έχει νιώσει αόρατος και μη αποδεκτός από την οικογένεια και την κοινωνία, προσπαθώντας να βρει τον πραγματικό του εαυτό.
Ενώ αφηγείσαι μια επώδυνη ιστορία, το κάνεις με αρκετό χιούμορ…
Έτσι είμαι και στη ζωή μου. Το χιούμορ το χρειάστηκα πολλές φορές για να αντέξω δύσκολες καταστάσεις, οπότε έγινε κάτι σαν διαστρέβλωση μέσα μου και κατέληξα να μιλάω για σκληρά πράγματα με χιουμοριστική χροιά. Ήταν σαν να έβαλα μια πανοπλία κάποτε, την οποία τελευταία μπορώ και την αποχωρίζομαι. Ευτυχώς.
