Το θύμα ήπιε και κάποια στιγμή ζήτησε να κοιμηθεί στο σπίτι. Ανέβηκε στον πρώτο όροφο και ξάπλωσε. Ο εραστής μπήκε από την εξώπορτα και πολύ γρήγορα πυροβόλησε τον 45χρονο στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Ο θάνατός του, ήταν ακαριαίος.

Το «σατανικό ζευγάρι» όπως χαρακτηρίστηκε από τον Τύπο της εποχής, έφτιαξε ένα σκηνικό που θα οδηγούσε τους αστυνομικούς στη σκέψη για ληστεία μετά φόνου. Άφησαν τους χώρους άνω – κάτω, με την 42χρονη να καταθέτει πως έλειπαν χρήματα. Τα λόγια της, όμως έρχονταν σε πολλά σημεία σε αντίθεση με τα όσα είχαν καταθέσει οι γονείς της, που ήταν παρόντες στα γενέθλια. Αυτό έβαλε πολύ γρήγορα τους αστυνομικούς σε σκέψεις και η αλήθεια για το έγκλημα δεν άργησε να αποκαλυφθεί.

Η 42χρονη ομολόγησε, συνελήφθη και κατονόμασε τον εραστή της, που είχε βάψει τα χέρια του με αίμα. Από εκείνη τη στιγμή προσπαθούσε να ρίξει όλη την ευθύνη πάνω του. Ο δολοφόνος, αφού παραδέχτηκε το έγκλημα υποστήριζε ότι ήθελε να την απαλλάξει από τον σύζυγο, επειδή είχε πειστεί πως εκείνος την κακοποιούσε. Και οι δύο καταδικάστηκαν σε ισόβια χωρίς ελαφρυντικά.

Τι έλεγε μέσα από τη φυλακή για το έγκλημα

Με συνέντευξή της, στο Έθνος η 42χρονη υποστήριζε μέσα από τη φυλακή, πως η ζωή στα χέρια του άντρα της, ήταν μια κόλαση για την ίδια: «Με το θύμα ήμασταν παντρεμένοι τα τελευταία 11 χρόνια και έχουμε δύο παιδιά. Μετά τη γέννηση του πρώτου μας παιδιού άρχισαν τα προβλήματα. Ο σύζυγός μου ήταν αλκοολικός και πολύ βίαιος. Ζούσα ένα μαρτύριο», έλεγε χαρακτηριστικά.

«Οι καβγάδες και οι εντάσεις ήταν καθημερινό φαινόμενο και σχεδόν πάντα κατέληγε να με κακοποιεί πολύ άσχημα. Με χτυπούσε πάρα πολύ, πολλές φορές μέχρι λιποθυμίας. Ασκούσε ψυχολογική και σωματική βία και όχι μόνο. Συνέχισε να με χτυπά ακόμα και την περίοδο που ήμουν έγκυος στον δεύτερο γιο μου και κινδύνευσα να αποβάλω. Οταν τα παιδιά μεγάλωσαν λίγο, φερόταν βίαια και σε αυτά, ειδικά στον μεγάλο μου γιο. Τον είχε χτυπήσει πολλές φορές και πολύ άσχημα, χωρίς λόγο. Έμπαινα στη μέση να τα προστατεύσω και κατέληγε να χτυπά εμένα. Ζούσαμε έναν εφιάλτη. Προσπάθησα να σώσω και εμένα και τα παιδιά μου».

Πλέον 11 χρόνια μετά το έγκλημα στη Λαμία, η 42χρονη που καταδικάστηκε χωρίς ελαφρυντικά ζητάει να αποφυλακιστεί. Ευελπιστεί ότι σύντομα θα ανοίξει ο δρόμος της ελευθερίας για την ίδια και θα αφήσει οριστικά πίσω το φονικό που την έστειλε στη φυλακή.